Ben bir sokak çocuguyum..
Utanmam gerekir değil mi sizlere göre..
Ama ben başım dik hesap sormaya geldim…
Dogduğumuz anda bir seçim sunulsaydı belki bende Kıyafetlerime yama yapıp giydirirken gözleri bugulanan bir anne değil de,vernel ile yıkanan kokulu kıyafelere beni büründürecek bir anneyi ve baba bana harçlık ,dediğimde başımı okşayan bir baba değilde tomarla cebime para bırakan bir babayı seçerdim..
Ben bir sokak çocuğuyum..
Cebimde olmayan harçlıkla çocukların bakkaldan aldıkları uçurtmalar aboyun bükerek bakan,bellki banada verirler bir kez ümidiye köşede öylece elini yüzüne vurup bir taşta oturan çocuk..
Yada eskiyen kıyafetlerini bana hediye edecek bir cocuk varı die öylece kıyafetlere gözü takılan ve umutları daha hayatı tanımadan kırılan çocuk..
Ben bir sokak çocuğuyum..Hayal kurmaya hakkım yoktu oysa değil mi?
Ama vardı işte benimde hayallerim..
Dedim ya hesap sormaya geldim..
Elimden tutup akşamları pazarın dağılması bekleyipde çürük domateslerin içinden az çürümüş domatesleri ayıklamada anneme yardım etmeyi değilde elimden tutup azarlarmışcasına pazarcı amcaya para uzatıp domates alan anneme şımarık gözlerle bakıp pazarcı amcaya dil çıkarmak isterdim..
Soruyorum size hangimizin adı daha çok yakışıyor ..
Sokak çocuğumu,şımarık çocuk mu?
Yanımda gezerken sankide dünyayı kurtaran bir kahranmış gibi cocukların önünden gögsümü gere gere babamla adımlarımı kaldırımlara daha bir sert basmayı isterdim,yanımda yürürken utanırmışcasına ezik bir boyun eğikligiyle cocukların önünden geçmeyi değil..
Soruyorum size hangimizin babası yanımıza daha çok yakışıyor..
Cocuklara börürlenmeyi ıspat ettiren bir baba mı,ne olursa olsun elleri bırakmayan cesur baba mı?
Ben bir sokak çocuğum..
Aslında sizin değiminzle sokak çocuğu…
Üstü yamalı her çocuk,temiz kıyafetlerle temizlik kokmayan kıyafetlerle sizin gözünüzde öyle ya ondan dedim..
Elleri çürük domatese bulanmış cocuklar size göre öyle ya ondan dedim…
Oyuncakla onmayaı değilde taşla toprakla oynadığım için diyorsunuz ya ondan dedim..
Benim adım sokak socuğu,sizlere göre..
Bana göre ise..günü geldiğinde yamalı elbiseleri giydirirken gözleri dolan anamın ellerine hayırlı bir evlat diye sunulacak işlenmemiş bir cevher..
Dikilen her yamalı elbisede yamayı yüreğime yamaladım ve birgün gözü kara yamaları tek tek söküp atacak kadar delikanlı saygın bir insan…
Pazarda topladığım çürümüş domatesin lokma olduğunu bilip şükreden düşmez kalkmaz bir allah olduğunu ögrenen ve kimseyi küçümsemeyip elleri kirlenen her çocugun elini öpen insana değer veren veren bir insan…
Yanımda sımsıkı tutan elimi bırakmayan boynu bükük babama,başını dik gezdirecek kadar hani dedim ya bende isterdim cümlesini,bana cocukluk işte diyipde başını egdirecek hiç bir utanç yaşatmayacak olan bir sevgi çınarı…
Dedimya hesap sormaya geldim..
Bana sokak çocuğu ilmegini boynum ainsafsızca takanlar ben sokak cocuğuyumda siz nesiniz peki?